Gesprekken in het ziekenhuis

De info-ochtend heeft plaats gevonden. Een ochtend met een gezellige groep dikke dames, luisteren naar casemanagers en een van de artsen.

Woensdag 19 december 2012 ben ik naar het ziekenhuis geweest. Heel de dag om gesprekken te voeren. We beginnen een hele ochtend met gesprekken. Eerst naar de medische psycholoog. Daar heb ik mij wel echt zorgen om gemaakt! Maar het viel reuze mee. Eerlijk en ook wel gezellig met de psycholoog! Na een half uurtje gekletst te hebben mocht ik een route (zo werken ze in het ziekenhuis) verder.
Op naar de dietiste. Omdat ik zo direct was bij de psycholoog, was ik heel snel klaar. Dan moet je toch ergens je half uurtje inhalen. Dus een half uur met de gezellige groep van de info-ochtend zitten wachten. Daar heb ik mij toch wel moeten verantwoorden. Hele verhalen vertellen over het eten, om honger van te krijgen :-).
Volgende gesprek, de fysiotherapeut. Strenge dame die ook van alles wilde weten. Zucht, als het nu andere vragen waren dan haar voorgangers. Op naar de fietstest! Ik dames al zien terug komen van deze test (tijdens mijn extra half uur in de wachtkamer). Ik had een of andere vette beproeving verwacht. Ach een simpelen test op een fiets, met elke min een verhoging van het niveau. Prima te doen, daar kwam ook de strenge fysiotherapeut om de hoek kijken, ze stond mij aan te moedingen alsof haar leven er vanaf hing! Wel erg leuk, dit zijn de mensen waar ik graag mee werken!
Even bijkomen in de waachtruimte en op naar de casemanager!
Een lieve dame (tevens ervaringsdeskundige), en weet dus waar ze het over heeft. Vragen? euh nee? Nou ja... Eentje. Ik heb gehoord over veel haaruitval, kunt u mij daar meer over vertellen?
Ja dat kon ze. Bij de helft van de patienten komt ernstig haaruitval voor. Als tip meegekregen, zinc slikken! Dus ook maar opschrijven! Dat was het. Nu gaan lunchen in de kantine.

Die kantine straalt ook een en al gezelligheid uit, ze zijn daar aan het verbouwen en alles is oud! Maar goed, toch gezellig gezeten met alle 'dikke' dames en heren.

Om 13.00 uur in de wachtkamer van het Bariatrisch centrum. Het was net TVOH (the voice). Als je om 13.00 uur appart naar binnen werd geroepen, dan was je niet in 1 keer door naar (weer) de volgende ronden! Een dame van de groep van 7 dames ging niet door. Haar hebben wij ook nergens meer gezien.
De rest van de groep mocht mee naar het 'groepslokaal'. Onderweg werden al wat felicitaties uitgedeeld, maar het verlossende woord was nog niet gevallen. Na enkele minuten in het 'groeplokaal' te hebben gezeten werd gezegd dat wij door alles gesprekken heen waren. Poeh! Was was fijn om te horen!

Daarna een lange uitleg (die wij al gehad hadden bij de info-ochtend) mochten we terug naar de wachtruimte. Een voor een naar de chirurg, gelukkig mocht ik snel naar binnen. Daar kreeg ik nog meer goed nieuws te horen! Ik was met vlag en wimpel door naar de operatie. Verder geen afwijkingen en mijn 'gespreksleiders' waren het snel met elkaar eens. Ik zou een Gastric Bypass kijken. Natuurlijk wilde ik ook weten waarom? Dit lag aan het feit dat er verschillende familieleden suikerziekte hebben of hadden. Deze operatie kan dit tevens voor(uit)blijven!

Conclussie: Heel blij (en vermoeid) naar huis omdat ik geopereerd ga worden!