dinsdag 16 juli 2013

Nog net geen -40.... zucht

Al 2 weken ben ik aan het wachten tot ik de - 40 aantik, maar helaas het schiet niet op! Mijn lijf staat even stil. Momenteel gebeurt er veel met mijn lijf. Ook dingen die ik  liever niet zou willen, ik heb beloofd om alles te schrijven, dus daar ga ik dan ook voor. 
Ik begin in deze minder leuk! Tijdens het 'voorproces' ben ik er via via achter gekomen dat ik 50% kans had op haaruitval. Ik heb hard gehoopt dat het mij niet zou gebeuren, Maar helaas. Goed 3 maanden geleden is het dan toch begonnen. Eerst dacht ik, het valt wel mee, maar nu is het echt vervelend. Ik  mag niet klagen want er zijn ziektes waarbij je haren geheel uitvallen, en dat heb ik gelukkig niet. Maar het is wel stukken minder geworden (en ik had al zo veel haar :-(). Goed het groeit nog en mijn hoofd is nog bedekt, maar daar blijft het bij. Iedereen (met ervaring) zegt dat het goed komt, dus maar even afwachten. En hoop houden.

Mijn lijf is haar weg aan het zoeken, dat mijn lijf mijn haren eruit gooit is dan ook niet gek. Mijn lijf mist veel, omdat ik minder (lees, meer als genoeg) binnen krijg. Wil mijn lijf alles vasthouden, behalve mijn haar (dat vind mijn lijf niet belangrijk!)!
Tevens is mijn lijf haar positie aan het vinden. Nou ja, ze maar mijn vormen. 
Dat ik nu stil sta met gewicht, blijkt ook niet raar te zijn. Het had al eerder voor kunnen komen, maar het komt bij mij nu pas! Dus ook hierover mag ik niet mopperen! 

Verder gaat het goed. Friet van hierachter, die ik voorheen 2x in de week kon eten, komt nu sporadisch voor. Afgelopen zondag nog gegeten, dan word ik daarna toch weer beroerd. Conclusie: Geen friet van hierachter meer voor Margo. Zo ie zo, na het eten moet ik mij echt even rustig houden. Even op het gemakje blijven zitten en niets doen, is erg goed voor mij. Dan word ik niet beroerd. Teveel eten (voor mij dan) of te snel is allemaal funest. Ik word meteen afgestraft en wordt beroerd. Daar heb ik nu goed mee om leren gaan. Het is ontzettend aftasten geweest, maar ik ben blij dat ik veel ervaringen rijker ben geworden. Lekker gezond heeft nu toch wel mij voorkeur, het is gewoon lekkerder! Wie had vorig jaar verwacht dat ik dat nog eens zou zeggen? ;-)

Het is nu even geleden dat ik geschreven heb. Ik had de -30 al geschreven naar niet op mijn blog gezet, dus dat heb ik net ook even gedaan. Ik ga mijn best doen om vaker iets te schrijven. 

Waar het om draait is dat ik nu 39 kilo lichter ben! Oh dat is zo blij! Om jullie allen mee te laten genieten heb ik hier onder een foto geplaatst over 'mijn verandering' tot nu toe. De linker foto is gemaakt toen ik net 3 dagen met mijn dieet bezig was. Dus er was nog niet heel veel (zeg maar niets af)! 
de andere foto is vorige maand gemaakt! Veel 'kijkplezier'! 


30 kilo verder.... euh lichter...

Jawel, daar ben ik weer! Ik ben er achter (en jullie vast ook al) dat ik niet wekelijk schrijf over mijn 'grote gevecht'. Waarom niet? Euh te druk, zit al zo veel achter de pc, andere bezigheden acht ga zo maar door met smoesjes verzinnen... Maar dat wil niet zeggen dat ik het eens in de paar weken het niet leuk vind om te schrijven over mijn 'grote gevecht'.

Dus nu.... 30 kilo lichter! Het is bijna 4 maanden geleden, in de eerste periode ging het erg snel, nu merk ik dat het afvallen wat trager gaat. Het blijkt normaal te zijn. Mijn gewicht gaat nog steeds naar beneden, maar 1 kilo in de week haal ik niet meer wekelijks. Het gaat gewoon wat trager!

Naar weken (misschien wel maanden) kom ik er achter dat de operatie ook negatieve gevolgen heeft.....
Voorbeeldje, weken geleden ging ik naar lange tijd weer eens met een vriendinnetje op stap. Heerlijk naartoe geleefd, ik wist al helemaal wat ik aan ging trekken. Na mijn schoonheidsritueel kon ik eindelijk mijn jurkje aan, waarvan ik al dagen wist dat ik dat aan zou trekken! Helaas het jurkje paste niet meer.... Grote paniek! En nu??? Het klinkt misschien zielig, maar het is wel iets waarvan ik op dat moment vreselijk kon (lees kan) balen.
Zo ben ik een aantal weken op zoek geweest naar een spijkerbroek. Zoals vele van jullie weten, heb ik graag een spijkerbroek aan. Geweldig hoe deze af (kunnen) kleden! Heerlijk! Maar er was er geen één die een beetje prima zat! Helemaal gefrustreerd raakte ik ervan.
Dat zijn de geestelijk 'kwellingen' waar ze in het ziekenhuis dus over praten, maar wat ze niet kunnen verwoorden. "Daar moet jij zelf achter komen, dat is voor iedereen anders".

Natuurlijk weet ik ook wel dat dit erg positief is en steek ik er ontzettend de draak mee... Maar dit zijn mijn enige negatieve ervaringen. Dus ik kan er niet meer van maken. Ik wilde jullie toch van mijn negatieve ervaring mee laten genieten! Ik hoop van harte dat het hier bij blijft!